توسط : ژانر کمدی-درام عاشقانه در سینمای هالیوود این روزها حال و روز چندان خوشی ندارد. با وجود تلاش‌های اخیر، همچنان نتوانسته جایگاه درخشان گذشته خود را بازپس بگیرد. تابستان امسال با فیلم پرحاشیه و نه چندان موفق «با ما تمام می‌شود» گذشت و پاییز نیز با فیلم نسبتا تحسین‌شده «ما در زمان زندگی می‌کنیم» ادامه پیدا کرد. اما این تلاش‌ها به نظر نمی‌رسد بتوانند قلب‌های عاشقان این ژانر را مانند گذشته تسخیر کنند.
آنچه در این آثار جدید بیشتر به چشم می‌آید، فاصله گرفتن از کلیشه‌های سنتی و تمرکز بیشتر بر شخصیت‌های زن است. در این مسیر، اگرچه دوربین از نگاه صرفاً مردانه فاصله گرفته و زنان نقش محوری بیشتری پیدا کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد جادوی عشق در این میان قربانی شده است.
فیلمی درباره زنان، نه عشق
فیلم «ما در زمان زندگی می‌کنیم» در هسته خود داستانی درباره رابطه عاشقانه است، اما عشق در معنای عمیق و احساسی‌اش جایی در این اثر ندارد. بیشتر تمرکز فیلم بر شخصیت زن اصلی، آلموت (با بازی فلورانس پیو)، و چالش‌های او در زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش است. داستان از جایی شروع می‌شود که آلموت، یک آشپز موفق با پیشینه‌ای در اسکیت حرفه‌ای، در روز طلاق شخصیت مرد داستان، توبایاس (اندرو گارفیلد)، طی یک تصادف با او آشنا می‌شود. این آشنایی به رابطه‌ای احساسی منجر می‌شود که در آن مرد بیش از زن به پایداری رابطه اهمیت می‌دهد، در حالی که زن بیشتر درگیر اهداف حرفه‌ای خود است.
روایت غیرخطی؛ خلاقانه اما پراکنده
یکی از ویژگی‌های شاخص فیلم، روایت غیرخطی آن است. این ساختار که با پرش‌های زمانی همراه است، هم نقطه قوت فیلم به شمار می‌آید و هم نقطه ضعف. اگرچه روایت غیرخطی می‌تواند برای شکستن کلیشه‌های داستان‌گویی موثر باشد، اما در اینجا به جای تقویت بار احساسی قصه، باعث سردی و گسستگی ارتباط مخاطب با شخصیت‌ها شده است.
داستان بیش از حد بر بازی با زمان تمرکز دارد، به طوری که مخاطب نمی‌تواند روند طبیعی شکل‌گیری رابطه میان آلموت و توبایاس را به درستی دنبال کند. همین امر باعث می‌شود که عشق میان این دو شخصیت نه باورپذیر باشد و نه تأثیرگذار.
از کلیشه‌های عشق زنانه تا کلیشه‌های تازه
فیلم تلاش می‌کند از کلیشه‌های همیشگی درباره زنان در داستان‌های عاشقانه فاصله بگیرد. آلموت، زنی مستقل و هدفمند، نماد زنی است که نمی‌خواهد خود را در قالب‌های سنتی همسر یا مادر تعریف کند. اما همین تلاش برای شکستن کلیشه‌ها گاه به ایجاد کلیشه‌های جدیدی منجر شده است. شخصیت آلموت در بسیاری از مواقع بیش از حد سرد و غیررمانتیک به تصویر کشیده شده، به طوری که مخاطب نمی‌تواند کنش‌های او را در رابطه درک کند.
پیام فیلم؛ امید در دل ناامیدی
با وجود همه کاستی‌ها، فیلم پیام‌های قدرتمندی درباره زندگی، مرگ و مواجهه با کلیشه‌ها ارائه می‌دهد. «ما در زمان زندگی می‌کنیم» به مخاطب نشان می‌دهد که حتی در مواجهه با بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی، می‌توان امید را حفظ کرد و هدفمند بود. آلموت، با وجود بیماری و مرگ قریب‌الوقوع، تلاش می‌کند تصویری مثبت و الهام‌بخش از خود به جا بگذارد.
نقاط قوت و ضعف
نقاط قوت:
- روایت جسورانه غیرخطی که با وجود ایرادات، نشان از ریسک‌پذیری سازندگان دارد.
- پیام‌های قوی در راستای شکستن کلیشه‌های زنانه در مواجهه با عشق و مرگ.
- بازی‌های قوی، به‌ویژه از سوی فلورانس پیو، که با وجود برخی انتقادات، شخصیت آلموت را با جدیت و صلابت تصویر کرده است.
نقاط ضعف:
- روایت غیرخطی که به جای عمق‌بخشی به احساسات، باعث پراکندگی و گسستگی داستان شده است.
- فضای بیش از حد سرد که ارتباط احساسی با مخاطب را دشوار می‌کند.
- افتادن فیلم در دام کلیشه‌های جدید در تلاش برای فرار از کلیشه‌های قدیمی.
نتیجه‌گیری
«ما در زمان زندگی می‌کنیم» اگرچه تلاش می‌کند مسیر تازه‌ای برای ژانر کمدی-درام عاشقانه باز کند، اما در بسیاری از موارد از ایجاد ارتباط عاطفی با مخاطب بازمی‌ماند. این فیلم بیش از آنکه داستانی عاشقانه باشد، اثری درباره زنان و چالش‌هایشان در زندگی است. با این حال، پیام‌های مثبت آن درباره امید و هدفمندی، حتی در مواجهه با مرگ، می‌تواند مخاطبان خاص خود را جذب کند.
امتیاز نهایی:
۳ از ۵
برای دریافت هرگونه اطلاعات مربوط به دنیای تکنولوژی و فناوری به وبسایت فیسیت سربزنید و تمام اطلاعات دنیای گیم را در گیم‌مانیاک مطالعه کنید.
